Czym jest SIBO?
SIBO (zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego) jest to nadmierny rozplem w jelicie cienkim bakterii, które zwykle kolonizują jelito grube. Zespół ten prowadzi do zaburzeń trawienia oraz wchłaniania, zwłaszcza tłuszczów oraz witaminy B12. SIBO definiuje się ilościowo jako liczbę niepatogennych bakterii w proksymalnej części jelita cienkiego w ilości równej lub większej niż 105 CFU/1 ml treści pokarmowej. W przypadku SIBO dochodzi do kontaminacji bakteriami pochodzącymi z okrężnicy i jamy ustnej, tj. Escherichia Coli, Streptococcus, Klebsiella, Micrococcus, Staphylococcus.
Jakie są przyczyny SIBO?
Do przyczyn SIBO zalicza się:
– zaburzenia immunologiczne (np. niedobór sIgA, AIDS, pospolity zmienny niedobór odporności)
– zaburzenia wydzielania kwasu solnego (np. wskutek leczenia inhibitorami pompy protonowej)
– przebytą gastrojejunostomię i wagotomię,
– pyloroplastykę,
– cukrzycową neuropatię autonomiczną,
– uchyłek „ślepa pętla”
– zwężenie jelita
– zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego
– zaburzenia wydzielania enzymów trzustkowych
Warto również nadmienić, iż SIBO występuje częściej w przypadku:
– marskości wątroby
– niealkoholowej stłuszczeniowej choroby zapalnej wątroby
– zespołu jelita nadwrażliwego (IBS)
– celiakii
– zespołu krótkiego jelita
– choroby Leśniowskiego-Crohna
Jakie są następstwa SIBO?
– biegunka tłuszczowa
– zaburzone wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E, K)
– niedokrwistość megaloblastyczna (niedobór witaminy B12)
– uszkodzenie enterocytów kosmków jelitowych
– zaburzenie wchłaniania dwucukrów
– zwiększone wchłanianie antygenów bakterii do krwioobiegu
Jakie są objawy SIBO?
Objawy, które również mogą świadczyć o SIBO to: zmienność rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia), ubytek masy ciała, ból brzucha, niedożywienie, oddawania dużej ilości gazów, wzdęcia brzucha, obrzęki (w wyniku hipoalbuminemii), rumień guzowaty, wysypki skórne, zapalenia nerek, zapalenie wątroby, stłuszczenie wątroby.
Dodatkowe objawy, które mogą się pojawić, wynikają z niedoboru witamin tj.
– osteomalacja i osteoporoza, zaburzenia troficzne
naskórka, tężyczka, kurza ślepota.
Są to objawy wynikające z niedoboru witaminy A oraz witaminy D.
– na skutek
niedoboru witaminy B12 może dojść do ataksji oraz neuropatii obwodowej.
Jak zdiagnozować SIBO?
Bezpiecznym oraz nieinwazyjnym narzędziem do diagnostyki zespołu przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) jest wodorowy test oddechowy (WTO). Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do wykonania badania jest podejrzenie dziedzicznej nietolerancji fruktozy oraz hipoglikemii poposiłkowej. Do względnych przeciwwskazań zalicza się przebytą antybiotykoterapię oraz kolonoskopię w okresie ostatnich 4 tygodni.
Diagnostyka SIBO jest wskazaniem do zastosowania wodorowego testu oddechowego z laktulozą (syntetyczny dwucukier – fruktoza+galaktoza) lub glukozą. Laktuloza pozwala dodatkowo ocenić czas pasażu jelitowego.
Jak przygotować się do badania?
Przed przystąpieniem do badania należy się do niego właściwie przygotować, czyli:
– zachować post przez co najmniej 14h. W tym czasie dozwolone jest picie tylko wody niegazowanej.
– unikać produktów z dużą zawartością błonnika, produktów wzdymających (suche nasiona roślin strączkowych, kapusta, warzywa marynowane, czosnek, cebula), soków, produktów mlecznych z laktozą oraz produktów zawierających węglowodany złożone w dzień poprzedzający badanie.
– ostatni posiłek w dniu poprzedzającym badania powinien zawierać bardzo małą ilość błonnika pokarmowego.
– zrezygnować z palenia papierosów oraz żucia gumy w czasie 12h przed badaniem.
– zadbać o higienę jamy ustnej, włącznie z użyciem płynu antyseptycznego do płukania. Jeśli korzystasz z protez dentystycznych, w dniu badania nie możesz używać kleju do protez.
– do badania przystąp na czczo. Zaleca się, aby rano w
dniu badania wypić szklankę wody niegazowanej, która wspomoże perystaltykę
jelit.
Jak leczyć SIBO?
Elementarnym działaniem w przypadku SIBO jest stosowanie antybiotykoterapii. W przypadku SIBO najczęściej stosowanym antybiotykiem jest rifaksymina. Po zakończeniu antybiotykoterapii należy rozpocząć stosowanie właściwie dobranych probiotyków oraz prebiotyków, aby odbudować zniszczoną mikroflorę jelita grubego.
Warto również wspomóc pracę wędrującego kompleksu mioelektrycznego (MMC) prokinetykami. MMC odpowiada za oczyszczanie z resztek pokarmowych jelita cienkiego jeden cykl pracy trwa 2-4h. MMC rozpoczyna swoją pracę ok. 30 minut po zakończeniu posiłku, a rozpoczęcie spożywania posiłku przerywa jego pracę.
Bardzo ważnym działaniem, które można podjąć w czasie leczenia jest ograniczenie stresu do minimum. Ma to bardzo duże znaczenie w powodzeniu terapii.
Kolejnym krokiem jest włączenie odpowiedniej diety, opartej o protokół Dr Siebecker lub zastosowanie diety LOW FODMAP. Należy to jednak zrobić dopiero w końcowej fazie antybiotykoterapii lub najlepiej po jej zakończeniu.
Jednak, aby w pełni wyleczyć się z choroby najważniejszym działaniem poza zastosowaniem antybiotykoterapii jest dokładnego poznanie przyczyny SIBO i podjęcie właściwego leczenia.
Jaką dietę stosować w SIBO?
Protokół Dr Siebecker został oparty na dietach SCD oraz LOW FODMAP i osobistych doświadczeniach Dr Siebecker w pracy z pacjentami z SIBO. Zaleca się, aby dietę rozpocząć od etapu INTRO diety SCD lub GAPS, a następnie rozszerzać ją o produkty mało oraz średnio fermentujące. Nowe pokarmy należy do diety wprowadzać stopniowo, uważnie obserwując swój organizm. Szczegółowy wykaz produktów, które dozwolone są w tej diecie został przedstawiony w formie tabeli dostępnej pod tym linkiem:
http://www.siboinfo.com/uploads/5/4/8/4/5484269/sibo_specific_diet_food_guide_sept_2014.pdf
Etap INTRO powinien trwać od 2 do 5dni. Produkty dozwolone w tej fazie to rosół, mięso, ryby, jajka żelatyna, sok z winogron 100%, marchew, seler, woda.
Bardzo istotne jest, aby w początkowym etapie
stosowania diety produkty obierać, gotować, miksować oraz pozbawiać ziaren. Dopiero po okresie 1-3 miesięcy można wprowadzać
stopniowo produkty takie jak: korzeń selera, nasiona, warzywa krzyżowe,
orzechy, mąki orzechowe, masła orzechowe i mleka, fasolę, brukiew, kawę,
alkohol, surowe warzywa
i owoce. Jeśli nie masz pewności, czy tolerujesz produkty mleczne, najlepiej
zrezygnuj z ich spożywania przez kilka pierwszych tygodni stosowanie diety.
Protokół Dr Siebecker oparty jest o dietę SCD, z której wykluczone zostały produkty zawierające węglowodany ze zbóż, pseudozbóż oraz traw. W związku z tym w tabelach nie znajdziemy tego typu produktów.
Dieta low FODMAP
W przypadku SIBO zastosować można również
dietę LOW FODMAP. Jest to dieta w sposób znaczący ograniczająca spożycie
produktów będących zródłem fermentujących oligosacharydów, disacharydów,
monosacharydów i alkoholi wielowodorotlenowych. Bardzo ważne jest, fakt, iż
dieta ta, nie zaleca całkowitego wykluczenia tych produktów, a eliminację
produktów o dużej zawartości FODMAP i zastępowanie ich produktami o małej
zawartości FODMAP. W każdym przypadku dieta powinna zostać indywidualnie
dobrana do pacjenta,
w oparciu o przeprowadzone testy oddechowe, które oceniają tolerancję
poszczególnych FODMAP.
Produkty o dużej zawartości FODMAP, które należy wykluczyć stosując dietę LOW FODMAP
Wyższą zawartością fruktozy: jabłka, mango, wiśnie, arbuzy, gruszki, soki owocowe, owoce w syropie, suszone owoce, karczochy, szparagi, groch, miód, wysokofruktozowy syrop kukurydziany,
Laktoza: jogurty, mleko, produkty mleczne (ricotta, lody, serki kremowe, sosy mleczne)
Fruktooligosacharydy/Galaktooligosacharydy: żyto, pszenica, jęczmień, brzoskwinie, arbuzy, karczochy, fasola, soczewica, czosnek, cebula, inulina, suplementy diety
Sorbitol: jabłka, gruszki, morele, porzeczki, śliwki, nektarynki, soki owocowe
Mannitol: arbuz, kalafior, grzyby, groszek zielony.
Wykluczeniu podlegają również słodziki z końcówką „-ol” w nazwie (sorbitol, ksylitol, maltitol, erytrytol, ale również stewia. Jeżeli zachodzi konieczność dosłodzenia posiłku, można w tym celu użyć tylko i wyłącznie glukozy.
Podsumowanie
SIBO, czyli zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego jest poważną jednostką chorobową. Dlatego jeśli objawy wymienione powyżej męczą Cię od dłuższego czasu, koniecznie podejdź do sprawy odpowiedzialnie i skontaktuj się ze swoim lekarzem, aby dokonać pełnej diagnostyki. Pamiętaj również, że zastosowanie odpowiedniej diety jest kwestią bardzo indywidualną, którą ustala się w oparciu o wyniki przeprowadzonych testów, badań oraz dzienniczek żywieniowy pacjenta.